برخی پایتخت‌نشینان می‌گویند که به جایی پایکوبی ورقص ورژه رفتن در جاده‌ها، باید شهروندان مراسم سوگواری برپا می‌کردند تا بر دردهای خانواده‌های قربانیان حمله‌ی دوشب پیش مرحم‌گذاری می‌شد.
دلیلی که صدمین سالروز استرداد استقلال افغانستان با کم‌رنگی تمام از سوی حکومت گرامی‌داشت شد، حمله‌ی دوشب پیش بر یک مراسم عروسی در کابل بود که نزدیک به سه صد تن در آن جان باختند و یا زخم برداشته اند.
این رویداد شمار زیادی از مردم را در سراسر افغانستان شوکه کرده و حالا رامین، عبدالصمد، و علی سینا از جمله شهروندان پایتخت هستند که تاکید دارند باید امروز ماتم ملی اعلام می‌شد، پرچم کشور در سراسر جهان نیمه برافراشته می‌بود، تا التیامی می‌شد برای درد خانواده‌های قربانیان.
اما برخی دیگر از شهروندان با راه اندازی کارزاری در شبکه‌های اجتماعی خواهان افزایش عملیات‌ها در برابر هراس افگنان و بسیج ملی دربرابر این گروه‌ها شده اند.
درین کارزار هم‌چنان شهروندان خواستار برکناری رییس عمومی امنیت ملی وسرپرست وزارت امور داخله و توقف روند آزاد‌سازی زندانیان طالب از زندان‌های کشور شده اند.
اکثریت شهروندان در حالی خواهان بزرگ‌داشت از صدمین سالروز استقلال کشور با برگزاری مراسم عزاداری شده اند که شماری دیگر بدون درنظرداشت حمله خونبار دوشب پیش در نزدیکی محل رویداد رقص وپایکوبی برپا کرده اند.
هارون معترف فعال جامعه مدنی این کار را ناشی از ملت نشدن مردم افغانستان می‌داند.
ازسویی هوتلی که در آن مراسم عروسی به خاک و خون کشیده شد و ماتم را در سراسر افغانستان پهن کرد هنوز بوی خون می‌دهد.
هرچند در اینجا کارگران تلاش دارند داغ‌های برجا مانده از این رویداد را بپوشانند، اما واقعیت امر این است که داغی که این رویداد بر دل خانواده‌های قربانیان و مردم افغانستان گذاشت، با هیچ طریقه‌ی معماری یا پزشکی قابل مرهم‌گذاری نیست.
