ریاست جمهوری می‌گوید: تا زمانی که طالبان به گفتگوی مستقیم با حکومت افغانستان و آتش بس تن ندهند، هیچ صلحی با این گروه در کار نخواهد بود.
پس از پنج روز شک و تردید‌های فراوان در مورد سکوت حکومت در پیوند به آزادی انس حقانی و دو تن دیگر، شب گذشته حکومت سکوتش را شکست.
صدیق صدیقی، سخنگوی ریاست جمهوری شب گذشته اعلام کرد که انس حقانی، مالی خان و حافظ رشید، سه عضو گروه حقانی هنوز هم در بند دولت افغانستان قرار دارند.
آقای صدیقی گفته بود: «عدم رعایت شرایط از سوی طالبان باعث معطل شدن روند تبادله شده است.»
سخنگوی ریاست جمهوری افزوده بود که دولت افغانستان روند تبادله را تحت بازنگری قرار داده و «در روشنایی مصالح و منافع علیای کشور» اقدام خواهند کرد.
سفارت امریکا در کابل، حمله‌های طالبان در کابل و لوگر را دلیل بر هم خوردن تبادله‌ی زندانیان می داند، حمله‌هایی که پس از تصمیم حکومت برای رهایی سه زندانی طالبان، انجام شد.
جان‌بس، سفیر امریکا در کابل امروز یک‌شنبه ۲۶عقرب در صفحه‌ی تویتر خود نگاشته است: «از اعلام رهایی سه زندانی طالبان برای ترویج صلح و همچنان فیصله برای بازنگری انتقال این زندانی‌ها پس از حملات لوگر و کابل به تاریخ ۱۲و ۱۳نوامبر، از سوی رییس جمهور غنی، پشتیبانی می‌کنیم.»
سفیر امریکا همچنان گفته است که صلح کردن به معنی انتخاب کردن گزینه‌های دشوار است اما این امر نیازمند بررسی دقیق شرایط موجود نیز است.
این در حالی است که دواخانه مینه‌پال، معاون سخنگوی ریاست جمهوری پیش از این گفته بود که انس حقانی و همراهانش تا زمان آغاز گفتگوهای مستقیم صلح با حکومت افغانستان و برقراری آتش‌بس رها نخواهند شد. اما حالا آقای مینه پال مدعی است که منظور او شرایط صلح با طالبان بوده است نه شرایط رهایی سه فرمانده ارشد شبکه‌ی حقانی که هم اکنون در بند حکومت افغانستان قرار دارند.
از سوی دیگر، یک هیات نه نفری که چند روز در قطر با نماینده‌گان طالبان نشستی داشتند، قطع‌نامه‌ی ده ماده‌‌یی با خود به کابل آورده اند که بیان‌گر دیدگاه‌های طالبان است، اما هنوز حکومت با آنها دیدار نکرده است. ریاست جمهوری می‌گوید: منتظر نظریات نوشته شده‌ی آنان استند.
اسماعیل یون یکی از کسانی‌که به دیدار نماینده‌گان طالبان رفته اند، امریکا را مسوول چالش‌های به میان آمده بر سر راه صلح افغانستان می‌خوانند.
سفارت امریکا هرچند به گونه‌ی مشخص در این مورد واکنشی نشان نداده ، اما در تویتی نگاشته است که برقراری صلح، نیاز به تصمیم های دشوار دارد و نظارت محتاطانه‌ی شرایط به عنوان یک شریک ستراتژیک، امریکا به گونه‌ی نزدیک با حکومت افغانستان در گام‌های بعدی کار خواهد کرد.
