آگهی‌نامه امارت اسلامی در واکنش به پیشنهاد مناظره‌های علمی از سوی عالمان

امارت اسلامی در آگهی‌نامه‌ای حفاظت از جان، مال و عزت مردم مسلمان افغانستان و در مجموع امنیت فزیکی آنان را منحیث یک نظام مسؤولیت خویش دانسته و افزوده که ثبات و امنیت روانی همه جانبه آن و مصونیت جامعه از نزاع، تفرقه و جلوگیری از عوامل تشتت و نفرت پراگنی برعهده‌اش می‌باشد.
در آگهی‌نامه با استناد به آیت ۱۰۳سوره «آل‌عمران» آمده که امارت اسلامی مکلف است تا جامعه را از آن اعمال، اظهارات، حرکات و عادات حفاظت نماید که زمینه نزاع، تفرقه، و بی ثباتی را در میان مردم هموار می سازد.
این آگهی‌نامه به نقل از ماده هشتم قطعنامه نشست عالمان در ۹/۴/۱۴۰۱هجری خورشیدی آورده‌است: «بالای آن عده عالمان که از طریق رسانه‌های اجتماعی موضوعات اختلافی را مطرح می‌کنند صدا میکنیم که از مناظره و بحث های زیان آور جدن اجتناب ورزند. زیرا با این کار مردم راه شان را گم و اختلاف‌ها و تشویش‌ها در جامعه به وجود می‌آید که سبب ایجاد فتنه می گردد.»
امارت اسلامی در بخشی از آگهی‌نامه از عالمان دین موردهای زیر را خواسته‌است:«۱ــ علمای کرام از بحث ها و صحبت هایی که راه را برای بحث‌های اختلافی و مناظره‌ها هموار می سازد، سبب تشویش و ناآرامی‌های روانی مردم عام می شود و در نتیجه به علم، وقار و حیثیت علماء لطمه می‌زند، جدن اجتناب ورزند.
۲ــ علمای کرام از آن موضوعات و قضیه‌های نادر و بیانات تفردات عالمان اجتناب نمایند که برای شماری سبب فتنه می گردد و ذهنیت عامه آن را درک نمی تواند.
۳ــ بعضی از مسائل عجیب و غریب که در کتاب های فقهی یا فنی آمده است و یا مجتهدین از روی فقه الافتراضی آنرا استخراج کرده و وقوع آن عام نمی باشد و از ضرورت دین هم شمرده نمی شوند، در منابر و مجالس عامه بیان نگردند؛ زیرا از چنین مسائل دشمنان دین تمسخر می سازند و با آن به دین و علم اهانت صورت می‌گیرد.
۴ــ علمای کرام تلاش نمایند تا از ستیج های عامه و رسانه ها تنها مسائلی را بیان کنند که منفعت و سعادت دنیا و آخرت مردم در آن نهفته باشد و اتفاق و اتحاد با آن تقویت می‌یابد. به جای عجایب و غرایب غیرضروری، به عقاید دینی، احکام دینی، اخلاق اسلامی، مسائل دینی در مورد معاملات جاری روزمره و از ذخایر وسیع علمی اسلام آنچه را به مردم بیان نمایند که به آن ضرورت دارند.
۵ – واعظین و استادان محترم از نشر موضوعات درسی و تصوفی حلقه های خاص که شکل تخصصی، مغلق و تفصیلی داشته باشند، در رسانه ها اجتناب ورزند. زیرا چنین مجالس خاص بوده و مخاطبین، تشریح و موضوعات آن نیز خاص می باشد.
۶ – از به کارگیری الفاظ نامناسب که بی ادبی شمرده می‌شود، جدٱ اجتناب شود، زیرا حیثیت شخص متذکره نیز با آن آسیب می بیند.
۷- آن عده علماء که اختلافات را دامن می‌زنند، خرافات را ترویج می کنند، به کار بردن بحث ها، مناظره ها و الفاظ نامناسب را در رسانه‌های عامه ادامه میدهند، مردم را در شک و فتنه می اندازند و از همین طریق برای کسب شهرت شان تلاش می‌کنند و یا عقده گشایی می نمایند، متهمین محترم مدارس و تمام مردم آنان را برای اشتراک و تقریر در دستاربندی ها، مناسبت ها و جلسات دعوت ننمایند و نه زمینه کدام فعالیت دیگر را به آنان مساعد سازند و نه هم در جلسه‌های آنان شرکت کنند؛ زیرا بیانات آنها به ضرر جامعه اسلامی می‌باشد و سبب فتنه و اختلاف می شود.
۸ــ طالبان علوم دینی با آن عده استادان در دوره ها اشتراک کنند و با آنان درس بخوانند که از بحث‌های اختلاف برانگیز و ترویج تفرق و تفریق و بحث های مضر دور می باشند و همیشه تعریف خود و توهین دیگران را بیان نمی کنند، الفاظ بیهوده را استعمال نمی نمایند، عادت گروه بازی و تخریب را ندارند، به هدایات علمای خیرخواه و امارت اسلامی اعتنا می کنند و در هر چیز تنها رضای خدا را جستجو می نمایند تا همین طالبان از عادات که مناسب شأن عالم نیست، محفوظ بمانند، در جامعه پذیرش داشته باشند و در راه برحق جمهور علمای کرام ثابت قدم بمانند و تمام عمر با جامعه و هم مسلکان خود در اختلاف نباشند.»
در بخشی از این آگهی‌نامه هشدار داده شده که به هیچ کسی اجازه ایجاد اختلاف، تفرقه اندازی، نزاع و فتنه سازی داده نمی‌شود و برای جلوگیری آنها اقدام‌های جدی صورت می‌گیرد.
پیش از این شماری از عالمان دین در واکنش به بعضی از فرمان‌های مقام‌های امارت اسلامی، از این مقام‌ها خواستار بحث در این موارد شده‌ بودند.